In spirituele kringen, waar ook covidontkenning en antivaxideeën voorkomen, heerst tegelijk een verlangen naar leven in het hier-en-nu. Deze benadering leert je om overbodig gepieker en doortreinende gedachten in te perken, waarmee de ontspanning ontstaat die meer bewustheid, innerlijk contact, zelfheling en positiviteit mogelijk maakt.
Maar zolang die staat onvoldoende bereikt is, kan de hier-en-nubenadering ook misleidend uitwerken. In het extreme geval doe je geen boodschappen voor een paar dagen omdat je alleen aan eten denkt als je honger hebt. Deze kant van de benadering is een uiting van emotionele onvolwassenheid. Het is je willen overgeven aan een onbewust bestaan. Het is terugverlangen naar het zorgeloze leven in de baarmoeder. Goeroes die er succesvol in lijken te zijn, leunen op steun van anderen, zoals een baby op de moederzorg. Emotionele volwassenheid is ook leven in het daar-en-dan. Het is leren van je ervaringen. Het is verantwoordelijkheid nemen, voor jezelf, anderen en de fysieke omgeving.
Wie zich daaraan wil onttrekken, vindt onderdak in het spirituele adagium van hier-en-nu, maar heeft zich ook onvoldoende los kunnen maken van het babybestaan. Er liggen vaak traumatische ervaringen in de vroege jeugd aan ten grondslag. Daarom accepteren wijze begeleiders het hier-en-nu escapisme en proberen voorzichtig naar heling en ontnuchtering toe te werken.
