Voordat we vermoedens over sektarische wereldregeerders naar buiten brengen, kan het dienstig zijn de veelheid aan internationale contacten in kaart te brengen. Dat helpt om zicht te krijgen op de wirwar aan interacties die zich over de planeet ontvouwen. Er bestaan vele vormen van sociale organisatie waarin we deelnemen of die over onze hoofden heen besluiten nemen. Er zijn boeken over volgeschreven. Hier iets over sekten, coalities, netwerken, personele unies, old boys, organisaties, verdragsafspraken en conferenties.
Een sekte is te beschouwen als een organisatie met bijvoorbeeld de volgende kenmerken:
1. De sekte functioneert als een permanente of semi-permanente leefgemeenschap.
2. Door de fysieke aanwezigheid is de sekte openlijk waarneembaar en is het bestaan van de sekte dus niet geheim.
3. Toelating tot het lidmaatschap geschiedt op grond van aantoonbare kennis van de leer, of een aanbeveling door een lid van de sekte.
4. Het karakter is exclusief en gesloten; wie zich niet aan de geldende leer houdt of tegen de regels van de moraal of de organisatie zondigt, wordt uitgestoten.
5. De sekteleden beschouwen zichzelf als een elite, begiftigd met een bijzonder inzicht of belast met een bijzondere opdracht.
6. De sekte staat vijandig of onverschillig tegenover de samenleving en de staat.
7. Ontmoediging van wetenschappelijke studie.
Ik ken zulke kleinschalige, gesloten organisaties in kringen van de sport, spiritualiteit, godsdienst en milieuactivisme
Sekten in de sport, spiritualiteit, godsdienst en milieuactivisme
De organisatievorm van een sekte staat haaks op belangen van politici en ondernemers. Zij willen zich juist niet afzonderen van de buitenwereld. Ze hebben die buitenwerelden hard nodig.
Wetenschappelijke organisaties laten wel een paar kenmerken van sekten zien, maar in lossere vormen. De punten 6 en 7 staan haaks op hun belangen.
Per slot vormen wetenschappers vooral een beroepsgroep. Voor het ontwikkelen van betere inzichten onderhouden zij veel onderling contact. Dat geldt niet voor alle beroepsgroepen.
Hoewel universiteiten, politieke eenheden, financiële instanties en particuliere bedrijven voor een flink deel hun eigen gang gaan, hebben ze wel min of meer losse verbindingen met elkaar. Ze kunnen bijvoorbeeld geheime en openlijke afspraken met elkaar maken. Dan spreek je van coalities. Ook kunnen individuele leden overstappen van de ene naar de andere organisatie. Dan spreek je van personele unies.
Je hebt ook het netwerk van specialisten die het diplomatieke verkeer gaande houden, waarvan de stabiliserende waarde te benadrukken is.
En je hebt de spreekwoordelijke "old boys networks", bestaande uit mensen met overeenkomstige opleidingen, posities in de maatschappij en eenzelfde sociale “nestgeur”. Zij blijven elkaar zeker ook informeel blijven treffen.
"Old boys" blijven elkaar informeel treffen
Interessant zou zijn om eens te kijken naar relaties tussen de "old boys networks" van Frankrijk en Engeland. Het is bekend dat elites gevormd aan de Franse École nationale d'administration en de Engelse public school Eton het slecht met elkaar kunnen vinden.
Dat Chinese en Amerikaanse handeldrijvers regelmatig met elkaar in de clinch liggen is evenmin verbazend.
Maar deze culturele ongemakkelijkheden tekenen onze tijd waarin nationale coalities, personele unies en netwerken hun grenzen beginnen te openen. Dat gaat openlijk en heimelijk en alles wat er tussen ligt.
Interculturele ongemakkelijkheden tekenen onze tijd
Helemaal nieuw is deze ontwikkeling niet. De Bank for International Settlements (BIS) is al in 1930 opgericht en is gevestigd in Bazel, De BIS ondersteunt nationale centrale banken en probeert monetaire stabiliteit in stand te houden.
Denk ook aan de naoorlogse start van de Verenigde Naties, de Wereldbank en het Internationale Monetaire Fonds. Het Wereld Economic Forum is in 1971 opgericht en zetelt in Genève.
Zie de militaire organisatie NAVO, of de OPEC die olieproducerende landen op een lijn probeert te houden. Wat te denken van de grote verschillen waarmee klimaatconferenties onder impuls van het IPCC worstelen.
Initiatieven die dateren van lang voor de coronacrisis
Ze passen eerder in de komst van het neo-koloniale tijdperk van internationale handel, vooral onder impuls van westerse samenlevingen.
Er is veel geschreven over goede of slechte bedoelingen van BIS, VN, WB, IMF, WEF, NAVO, OPEC of IPCC. Dienen zij alleen het winstbejag van de grote bedrijven? Dragen zij ook bij aan het voorkomen van oorlogen, financiële rampen of noodhulpverlening? Hoe vrijblijvend zijn de deelnemers in hun strevingen? Wat willen hun achterbannen?
Overigens is hier niet mee ontkend dat er internationale kwaadwillendheid bestaat. Maar gezien de onderlinge conflicten is een gesloten elitefront onwaarschijnlijk.
Zie de voortdurend wisselende coalitieformaties in West Azië waar grondstofzoekende mogendheden een punthoofd van krijgen. Denk aan de cyberoorlogen die China en Rusland voeren. Kijk naar de Brexit. Neem de steeds weer oplaaiende conflicten tussen regeringen om visserijrechten of aanvoer van rivierwater in droge landen. Of overweeg de onderlinge concurrentie in de sectoren van olieproductie, farmaceutische industrie, autofabricage of wapenleverantie.
Meer frictie dan eenheid
Zo is er meer ernstige frictie en verdeeldheid op het internationale toneel te vinden. De voortdurend opdoemende tegenstellingen daar ondergraven het vermoeden van een geheime, eenstemmige coalitie die zomaar de wereld kan gaan beheersen.
#sektarisch #sociaalnetwerk #coalitie #organisatie #personeleunie #verdragsafspraken #conferenties #oldboysnetwork #nestgeur #bindend #vrijblijvend #samenzwering #pandemie #WEF #Reset #internationaal #politici #ondernemers #wetenschappers
