De termen grootschalig en kleinschalig denken dateren van ruim een halve eeuw terug, toen zij in zwang kwamen bij het verzet tegen de aanleg van een metro dwars door de Amsterdamse Nieuwmarktbuurt.
De protesterende bewoners noemden hun tegenstanders “steenbarbaren van het grootschalige denken” en zichzelf kleinschaligen met liefde voor groen. Zij waren geïnspireerd door de Amerikaanse Woodstockgeneratie en de Russische geleerde Pjotr Kropotkin.
Nog onwetend van de kracht die de alternatieve beweging ging ontwikkelen, hadden overheidsinstanties en bouwbedrijven het plan opgevat om een flink deel van Nieuwmarktbuurt af te breken voor een brede doorgaande weg richting Centraal Station. Maar hun plan legde het loodje en de Nieuwmarktbuurt werd een autoluwe oase met kleinschalige gevarieerde bouw en groen. En automobilisten kunnen niet meer bij het Centraal Station terecht.
Op veel andere plaatsen woedt de strijd tussen grootschalig en kleinschalig denken nog altijd voort. In mijn omgeving worstelen de overheden al jaren lang met plannen voor vergroening van pleinen in Zandvoort en Santpoort-Zuid. Het is te hopen dat de Gemeente Haarlem er iets van leert en sneller de langgewenste vergroening van het Stationsplein en het Houtplein doorvoert.
Een goed teken is dat het bestuur van de Provincie Noord-Holland nu met een nieuwe “datamethode” streeft naar een gezonde leefomgeving, ontsnippering van de natuur, verkeersveiligheid en lagere prioriteit voor autodoorstroming. Helaas gaan aandacht en geld vooral uit aan verbetering van 11 autowegen. Waar zijn omvangrijke plannen die veiligheid en comfort voor fietsers, voetgangers, scholieren, spelende kinderen en invaliden garanderen? Wel veelbelovend is de voorgenomen omschakeling van grootschalig naar kleinschalig natuurbeheer.
TOP-DOWN OF BOTTOM-UP
Hoewel in het Provinciehuis de inhoudelijke doelstellingen verbeteren, is het grote wachten nog altijd op een bestuur dat constructief overleg voert met burgers en bedrijven. Hoe gaat de provincie afscheid nemen van het wereldvreemde kantoordenken en het perspectief van bovenaf? Wanneer dalen de bestuurders af uit hun ivoren torens om in het veld te leren hoe de realiteit in elkaar steekt?
Zullen zij ontdekken dat zij irritatie, verzet, vertraging en verspilling van overheidsgelden kunnen voorkomen door vroegtijdig overleg aan te gaan? Zullen zij gaan inzien dat met de inbreng van bedrijven en burgers de probleemstellingen, de plannen, de uitvoering en de handhaving aanzienlijk zijn te verbeteren?
Wat zij nodig hebben om goede overlegstructuren op te kunnen zetten, is te vinden in een reeks van uitstekende publicaties. Zie bijvoorbeeld het boek “Multi-Stakeholder Decision Making for Complex Problems: A Systems Thinking Approach with Cases”, van de Nieuw-Zeelander Kambiz Maani, 2017. Of zie Wikipedia over “multi-stakeholder governance”.
#grootschalig #kleinschalig #kantoordenken #velddenken #metrolijn #Nieuwmarktbuurt #vergroening #Woodstockgeneratie #Kropotkin #alternatief #overheidsinstanties #bouwbedrijven #autoluw #autorijders #ProvincieNoord-Holland #pleinen #Zandvoort #Santpoort-Zuid #Haarlem #datamethode #leefomgeving #ontsnippering #verkeersveiligheid #autodoorstroming #veiligheid #comfort #fietsers #voetgangers #kinderen #invaliden #natuurbeheer #wereldvreemd #ivorentorens #irritatie #verzet #vertraging #verspilling #overheidsgelden #vroegtijdigoverleg #bedrijven #burgers #multi-stakeholder #governance #probleemstelling #plannen #uitvoering #handhaving #overlegstructuren #publicaties #KambizMaani
Comments