Als je de kosten en baten van een lockdown wilt bespreken, moet je niet de enorme economisch kosten vergelijken met een betrekkelijk klein aantal doden door het coronavirus. Dat is kromdenken.
Je moet bij een lockdown de enorme economisch kosten vergelijken met het redden van aantallen mensenlevens, plus de bespaarde kosten door mensen die anders vanwege ziekte of overlijden aan de economie worden onttrokken, plus de bespaarde kosten voor medische behandeling van miljoenen mensen, plus het beperken van leed van patienten en medische werkers die anders te maken zouden krijgen met kolossale aantallen ontbrekende IC-bedden.
Daarbij komen de bijna onvoorstelbaar grote voordelen voor het fysisch milieu en de sterk vergrote veiligheid op straat door vermindering van verkeer en misdaad. En in de wereld liggen de oorlogen vrijwel stil.
Als je de kosten en baten van een niet-lockdown wilt inschatten, moet je de economisch baten vergelijken met het verlies van aantallen mensenlevens, plus de kosten door mensen die vanwege ziekte of overlijden aan de economie worden onttrokken, plus de kosten voor medische behandeling van miljoenen mensen, plus het leed van patienten en medische werkers die te maken krijgen met grote aantallen ontbrekende IC-bedden.
Daarbij komt de bijna onvoorstelbaar grote schade voor het fysisch milieu, de grote onveiligheid op straat door het verkeer en de misdaad, en de weer oplaaiende oorlogen.
Ten slotte, het is de vraag of economische stagnatie op zich zo dramatisch is. Stel dat we teruggaan naar het niveau van twintig jaar terug. Wat is daar zo erg aan? Ook toen hadden we grote welvaart.
Wel erg is de ongelijke verdeling van de pijn door selectieve ontslagen en faillisementen. Zoals bij de meeste crises trekken de armsten aan het kortste eind. Om dat te beperken zijn strakke overheidsmaatregelen nodig.
