Terwijl wij in Nederland een al een relatief hoog percentage van coronagevallen hadden, bleef de regering het sluiten van scholen uitstellen.
Het argument was dat kinderen het virus wel kunnen dragen maar er niet gauw ziek van worden. Het andere argument was dat ouders die in de gezondheidszorg werken niet met hun kinderen thuis kunnen blijven.
Maar kinderen kunnen wel hun onderwijskrachten en ouders besmetten. En kinderen van gezondheidswerkers, ongeveer 10% van alle werkers, zijn apart op te vangen, terwijl de 90% andere kinderen thuis kunnen blijven.
Dankzij de wijdverbreide druk van verstandige burgers, heeft de regering nu dan eindelijk de scholen gesloten.
Maar waarom deed de regering er zo lang over om tot dit besluit te komen? Mijn inschatting, op grond decennia lange professionele observaties in kringen van beleidsmakers?
De beleidsblindheid onthult wellicht het denken van bovenaf dat in dirt geval regeert bij ministers en leiders in de gezondheidszorg. Wat er aan informatie bij hen binnenkomt, zien zij aan als de hele waarheid. Ja, het is bijna verbijsterend, maar gebeurt voordurend.
Hadden beleidsmakers in een vroeg stadium leerkrachten en ouders op een goede manier geraadpleegd, dan zouden zij de realiteit van de werkvloer gekend hebben en hun blijk van onwetendheid hebben voorkomen.
Misschien hadden ze meer mensen van het virus kunnen redden dan ze nu pas doen.
Comments