Na een stel opeenvolgende trendy topics, is nu het vaccineren tegen het coronavirus aan de beurt.
Je kunt je mee laten sleuren door emoties, of nuchter kijken naar de voor- en nadelen.
Natuurlijk bestaat de kans dat lobbies tussen overheden en farmaceutische industrieën het vaccineren propageren. Dat is geen nieuws onder de zon. Maar lobby of niet, vaccineren heeft honderden miljoenen levens gered en redt nog steeds veel levens.
Wat vrijheid betreft: in de jaren 1960 is de roep om medische zelfbeschikking opgekomen. Denk aan de leus ‘Baas in eigen buik” van vrouwen die zelf wilden bepalen of ze een abortus wilden laten doen.
In het geval van een besmettelijke ziekte ligt het anders. Daar kun je het gevaar dat jezelf besmet raakt overwegen, maar dien je ook het risico dat je anderen besmet te overwegen. Als blijkt dat veel mensen dat laatste risico niet overwegen, moet de overheid ter bescherming van de andere mensen ingrijpen.
Ik weet niet of er bijwerkingen van enig vaccin ooit gevaarlijker zijn geweest dan de ziekte zelf, die je voorkomt met vaccinatie. Maar ik heb er nooit van gehoord.
Nu het anticoronavaccin. Het praktische enige nadeel waar ik van gehoord heb, is dat het anticoronavaccin bijwerkingen kan hebben. Maar dat weten we nog niet. Zo'n onzekerheid vraagt om frustratietolerantie, om emotionele volwassenheid.
Als voordeel van een anticoronavaccin geldt dat je na een vaccinatie zelf niet besmet wordt en anderen niet besmet. Daarmee voorkom je het risico, voor jezelf en anderen, op doodgaan of weken lang ernstig lijden op een IC, maanden lang pijnlijke revalidatie en wellicht nooit meer een volledig herstel.
De keus voor vaccineren ligt dus voor de hand.
Je moet wel heel bang zijn voor een prik en de kans op eventuele bijwerkingen, om de kans op een veel groter lijden naast je neer te leggen.
Of die prik verplicht wordt gesteld is onduidelijk, maar ik stap voorlopig niet zonder een behoorlijk goede vaccinatie in de trein of op de dansvloer.
Comments